Το βίαιο κλείσιμο της ΑΤΕ αποτέλεσε ένα κομβικό γεγονός που άλλαξε ριζικά τη ζωή όλων μας. Ένα βίωμα, το οποίο προκάλεσε έντονες αναταράξεις στο μικρόκοσμό μας, κλόνισε συθέμελα προϋπάρχουσες παραδοχές και σχέσεις και αποτέλεσε την απαρχή μίας έντονης εσωτερικής διαπάλης σε μεμονωμένη αλλά και σε συλλογική βάση.
Συναισθήματα και λογική, όνειρα και διαψεύσεις, προσδοκίες και ματαιώσεις, θυμικό και ορθολογικές σκέψεις εναλλάσσονταν αλληλοσυγκρουόμενα μέσα μας.
Τον κλονισμό των πραγματικών και φαντασιακών βεβαιοτήτων μας, τις συνακόλουθες ρεαλιστικές ή όχι αμφιταλαντεύσεις μας στις προσωπικές μας αναζητήσεις και επιλογές, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν ορισμένοι «καλοπροαίρετοι» τρίτοι. Προσήλθαν αυτοβούλως να προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες τους» και δήθεν να μας σώσουν από το κακό που μας είχε βρει. Επίδοξοι θηρευτές, ορμώμενοι αποκλειστικά από ιδιοτελή κίνητρα, όρμησαν να αποδομήσουν μακροχρόνιες συλλογικές συμπορεύσεις, να καλλιεργήσουν αμφιβολίες ώστε εκμεταλλευόμενοι τη σκόνη και τον πανικό, να ψαρέψουν πελάτες και να προσποριστούν οικονομικά οφέλη.
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας. Οι «σωσίες» εξαφανίστηκαν με μεγάλους πήδους, όταν τα πράγματα ζόρισαν κι άλλο και τα όποια περιθώρια προσπορισμού πρόσθετων κερδών εξαντλήθηκαν. Το πέρασμα του χρόνου, δικαίωσε την συντριπτική πλειοψηφία των συνάδελφων, που εμπιστεύτηκαν το ΣΕΤΑΠ, ως φορέα διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους.
Η πρόσφατη όμως, επάνοδος αυτόκλητων υπερασπιστών μας, οι οποίοι διαμέσου σχετικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων, διαλαλούν διαγκωνιζόμενοι τη «λυτρωτική» πραμάτεια τους, μόνο ως φαρσοκωμωδία μπορεί πλέον να εκληφθεί. Δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουμε ξανά άθροισμα ευκολόπιστων θυμάτων, δεν είναι δυνατόν να αποτελούμε ξανά υποψήφιους κηδεμονευμένους πελάτες και στο πλαίσιο της ανακύκλωσης επιτηδευμένων μεθοδεύσεων, να καταλήγουμε ξανά προσοδοφόρο παίγνιο στα χέρια αυτόκλητων πωλητών απατηλών ονείρων.
Άραγε το πάθημά, μας έγινε μάθημα σε όλους;
Συνάδελφοι,
Ουδείς νοήμων, δύναται να συνδράμει στην αποθέωση ψευδεπίγραφων υποσχέσεων, οι οποίες ενδεδυμένες με το φαίνεσθαι μίας υπεραπλουστευμένης καιροσκοπικής πολιτικονομικής προσέγγισης, παρουσιάζονται ως το αναμενόμενο γεγονός της επόμενης μέρας. Η πρόσληψη της πραγματικότητας μέσα από το προσφερόμενο απατηλό πρίσμα, στήνει το πλαίσιο για το σταδιακό εγκλωβισμό μας στα αδιέξοδα του ανεπανόρθωτου, διότι το παρελθόν συγχέεται με το μέλλον και το παρόν χάνει σε ουσία και βαρύτητα, οδηγώντας μας σε λάθος εκτιμήσεις και αποφάσεις.
Απέναντι στις τεράστιες προκλήσεις, που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε σταθήκαμε όρθιοι. Συνεχίσαμε και στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις, δώσαμε όλοι μας και συνεχίζουμε να δίνουμε, έναν πολυμέτωπο αγώνα.
Συλλογικά, διεκδικούμε με ειλικρίνεια, συνέπεια και αποφασιστικότητα, τα δικαιώματα όλων μας. Σταθμίζοντας ρεαλιστικά, εξονυχιστικά και τεκμηριωμένα τα εκάστοτε δεδομένα, – με τη συνδρομή εξειδικευμένων και έγκυρων συμβούλων- αξιοποιούμε πάντα όλες τις δυνατότητες και εξαντλούμε και τα παραμικρά περιθώρια που υπάρχουν, σε συνδικαλιστικό, πολιτικό και νομικό επίπεδο. Αυτό κάναμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, είτε πρόκειται για την αποζημίωσή μας, είτε πρόκειται για το ζήτημα του ΑΣΕΠ, είτε για οποιαδήποτε άλλο ανοιχτό θέμα.
Δεν αφήνουμε κανέναν να μας παραμυθιάζει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται περισσότερο από εμάς, για εμάς. Με κριτική ματιά αλλά και με καθάριο βλέμμα, με ειλικρινείς σχέσεις εμπιστοσύνης και προοπτικής, πορευόμαστε όλοι μαζί, διεκδικώντας όσα μας στέρησαν και μας στερούν.